Technika psychoterapeutyczna, stworzona przez J.L. Moreno w latach 20. XX w. Polega na odgrywaniu przez jednostkę różnych ról społecznych w zaimprowizowanych sytuacjach, dzięki czemu doświadcza pewnych emocji i wyraża je. Pacjent odgrywa sceny z wydarzeń, które były dla niego mocnym przeżyciem. Odegranie takich sytuacji, które w rzeczywistości wiązały sie z silnymi emocjami stanowi okazję do ponownego ich przeżycia w bezpieczniejszej sytuacji, "oczyszczenia" emocjonalnego, a także poznania możliwych sposobów reagowania innych osób. Technika ta przynosi korzyści nie tylko "aktorom", ale także "widzom". Siuta J. red. (2005) [kursywa:Słownik Psychologii.] Kraków, Wydawnictwo Zielona Sowa.
