Książka przedstawia mapę umysłu, pokazuje, że większość naszych problemów można ująć w kategoriach podstawowych wzorców emocjonalnych, takich jak strach przed opuszczeniem, wykluczenie społeczne (poczucie braku przynależności) i podatność na zranienia...

Psychoterapia jest dziedziną praktycznych działań, którym towarzyszą próby teoretycznego wyjaśniania oraz empirycznego weryfikowania tej praktyki. W ostatnich latach dokonano wielu przeglądów i posumowania kilku dekad badań nad efektami psychoterapii...

Gniew nie tylko jest wszechobecny, jest także popularny. Wielu ludzi sądzi, że nie da się wymierzać sprawiedliwości bez wyrażenia gniewu na niesprawiedliwość.

Integracja psychoterapii oznacza poszukiwanie czynników i zjawisk wspólnych w psychoterapii. Zwraca uwagę na istotne aspekty praktyki, obecne w większości podejść terapeutycznych...

Istotę uzależnienia można określić następująco: (1) człowiek wielokrotnie podejmuje zachowania, które przynoszą poważne szkody; (2) mimo tych szkód kontynuuje owe zachowania; (3) jego próby powstrzymania tych zachowań...

Większości problemów i konfliktów między ludźmi nie można rozstrzygać za pomocą kodeksu karnego czy przepisów dyscyplinarnych. Wydaje się, że wiele cierpień, smutku i obaw, rozgoryczenia i rezygnacji bywa następstwem działań...

Trudno uwierzyć, że tyle mogło się zdarzyć dzięki jednemu człowiekowi: na lepsze zmieniło się życie setek tysięcy pojedynczych osób i rodzin, ale też całych grup i kategorii społecznych oraz zwykle bardzo opornych na zmianę instytucji...

Co sprawia, że terapia działa? Autor bada historię relacji terapeutycznej z klientem, począwszy od Freuda aż po czasy współczesne...

Bardzo ważną rolę w takich zmianach, których sami członkowie rodziny są autorami, odgrywa wprowadzanie do życia rodzinnego trwałych wzorców, które możemy nazwać zwyczajami czy rytuałami rodzinnymi, a które z czasem mogą przekształcić się w tradycje...

Czy chciałbyś być sam? Społeczeństwo, żyjące w zawrotnym tempie, nie aprobuje samotności. Bycie samotnikiem jest samo w sobie antyspołeczne, a przez niektórych uważane za przerażające.

Stale obecna perspektywa śmierci – nie jako przerażającej, ciemnej siły, która budzi w nas bunt i rozpacz, lecz jako nieuchronnego, naturalnego zwieńczenia naszego rozwoju, stanowiącego część ogromnego procesu przemijania – uczy nas cenić ulotne piękno...

Ludzie coraz rzadziej mówią o swoich smutkach, melancholii, rozczarowaniach, przygnębieniu, traceniu nadziei itp., a coraz częściej stwierdzają, że chorują na depresję i połykają pigułki...