lękowe zaburzenie występujące po zdarzeniu, które było psychicznie wyczerpujące i traumatyczne, takie jak klęska żywiołowa, wypadek, wojna, gwałt. Objawy obejmują ponowne przeżywanie urazów w snach, powracające myśli i obrazy, pewien rodzaj psychicznego odrętwienia przy współwystępowaniu zmniejszenia uczucia zaangażowania w sprawy otaczającego świata, nadmiernej czujności oraz wzmożenia reakcji przestrachu. Zwykle w diagnozie psychiatrycznej termin ten stosuje się, gdy objawy trwają co najmniej przez miesiąc; jeśli objawy trwają krócej, wówczas zaburzenie to nosi nazwę ostrej reakcji na stres.
Reber A. (2000). Słownik psychologii (s. 28). Warszawa: Wydawnictwo Naukowe SCHOLAR.
Reber A. (2000). Słownik psychologii (s. 28). Warszawa: Wydawnictwo Naukowe SCHOLAR.
