nieśmiałość

„świadomość własnej niezdolności do podjęcia działań o charakterze społecznym (które pragnie się podjąć i których sposób wykonania jest nam znany); subiektywny stan zależny od tego, w jaki sposób dana osoba określa występujący u siebie zbiór reakcji” — taką definicję nieśmiałości podaje Philip G. Zimbardo, specjalista z zakresu problemów związanych z nieśmiałością, w swoim podręczniku do psychologii pt.: „Psychologia i życie” (1997). W książce pt.:"Nieśmiałość. Co to jest? Jak sobie z nią radzić?" (2002) Zimbardo prezentuje bardziej opisową charakterystykę zjawiska. "Być nieśmiałym to bać sie ludzi" - pisze. Zwraca uwagę na fakt, że nieśmiałość pociąga za sobą różne skutki - od lekkiego uczucia skrępowania, przez nieuzasadniony lęk przed ludźmi, aż do skrajnej nerwicy. Zdaniem Zimbardo "nieśmiałość utrudnia poznawanie nowych ludzi, zawieranie przyjaźni, czy radość z potencjalnie pozytywnych przeżyć. Przeszkadza w publicznej obronie własnych praw i wyrażaniu swoich opinii i wartości. Nieśmiałość sprawia, że inni nie doceniają naszych mocnych stron. Nieśmiałość przyczynia się do zakłopotania i nadmiernego przejmowania się swoimi własnymi reakcjami. Utrudnia precyzyjne myślenie i skuteczne porozumiewanie się". Nieśmiałości, mogą towarzyszyć także inne negatywne stany emocjonalne, tj. długotrwałe stany obniżonego nastroju, lęk i samotność. Takie są negatywne strony nieśmiałości. Ma ona także dobre strony: "(…) sprawia, że robimy wrażenie dyskretnych, poważnych, introspektywnych. Zwiększa także nasz obszar prywatności (…). Nieśmiali nie onieśmielają ani nie ranią innych tak, jak mogą to robić osoby silne i apodyktyczne." Nieśmiałość można przezwyciężyć - przekonuje Zimbardo - i w swojej książce (2002) podaje konkretne wskazówki, jak radzić sobie z nieśmiałością i jak jej zapobiegać.



Zimbardo P.G., Ruch F.L. (1997). Psychologia i życie (s. 673). Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN. Zimbardo P. G. (2002).Nieśmiałość. Co to jest? Jak sobie z nią radzić? Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN.