zmniejszona wrażliwość na daną substancję (np. lek, alkohol) — do osiągnięcia efektów wywoływanych początkowo niewielkimi dawkami alkoholu lub innych środków farmakologicznych konieczne staje się podnoszenie tych dawek.
Tolerancja może mieć charakter fizyczny, behawioralny lub psychiczny, a do jej powstania mogą się przyczyniać czynniki zarówno fizjologiczne, jak i psychospołeczne.
Odróżnia się rozmaite odmiany tolerancji: tolerancja ostra (rozwija się bardzo szybko, czasem do jej wyrobienia może wystarczyć jedna dawka), tolerancja przewlekła (rozwija się stopniowo na skutek regularnego podawania substancji). Tolerancja przewlekła może mieć postać tolerancji farmakodynamicznej (obniżenie reaktywności ośrodkowego układu nerwowego na działanie środka farmakologicznego) lub postać tolerancji farmakokinetycznej (nasilając metabolizm środka farmakologicznego, organizm może szybciej go eliminować).
Odwrotna tolerancja, zwana też sensytyzacją, oznacza stan, w którym reakcja na działanie środka farmakologicznego nasila się pod wpływem wielokrotnego stosowania.
Tolerancja jest jednym z kryteriów diagnostycznych zespołu uzależnienia.
Reber A. (2000). Słownik psychologii. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe SCHOLAR. Leksykon terminów. Alkohol i narkotyki (1997). Warszawa: Instytut Psychiatrii i Neurologii w Warszawie.
Reber A. (2000). Słownik psychologii. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe SCHOLAR. Leksykon terminów. Alkohol i narkotyki (1997). Warszawa: Instytut Psychiatrii i Neurologii w Warszawie.
