Początki badań nad stresem biologicznym wiążą się z działalnością fizjologa - Hansa Selye. Według teorii Selye'ego, stres jest nieswoistą reakcją organizmu na wszelkie stawiane mu "żądania" - czyli [strona:stresory:820]. Selye twierdził, że wszystkie czynniki, na które jesteśmy wystawieni powodują swoiste działanie i nieswoisty wzrost potrzeby spełnienia funkcji przystosowawczych i powrotu do stanu normalnego. Selye dzielił stres na dwa rodzaje:dystres - przykry, powodujący uszkodzeniaeustres - mobilizujący pozytywnie do działaniaW odniesieniu do stresu psychologicznego wyróznić można trzy nurty określania stresu:jako bodźca, sytuacji lub wydarzenia zewnętrznego o określonych właściwościachjako reakcji wewnętrznych człowieka, zwłaszcza reakcji emocjonalnych, doświadczanychwewnętrznie w postaci określonego przeżyciajako relacji między czynnikami zewnętrznymi a właściwościami człowiekaJedną z najbardziej znanych teorii stresu psychologicznego jest fenomenologiczno - poznawcze ujęcie wg Lazarusa i Folkman. Według ich definicji stresem jest określona relacja między osobą a otoczeniem, któa oceniana jest przez osobę jako obciążająca lub przekraczająca jej zasoby i zagrażająca jej dobrostanowi. [pogrubienie:zobacz również:] [strona:stresor:820], [strona:radzenie sobie ze stresem:10845], [strona:ogólny zespół adaptacyjny:819] Heszen – Niejodek I. (2000) [kursywa:Teoria stresu psychologicznego i radzenia sobie.] w: Strealu J. (red) [kursywa:Psychologia. Podręcznik akademicki] T.III, Gdańsk GWP. Selye H. (1977) [kursywa:Stres okiełznany.] Warszawa, PIW. Sheridan C.L., Radmacher S.A. (1998) [kursywa:Psychologia zdrowia.] Warszawa, Wydawnictwo Instytutu Psychologii Zdrowia
