Klasyfikacja nerwic dokonana w Międzynarodowej Statystycznej Klasyfikacji Chorób i Problemów Zdrowotnych - ICD-10 obejmuje takie zaburzenia, jak:
* zaburzenia lękowe w postaci fobii i inne zaburzenia lękowe: główne objawy tych zaburzeń stanowią wyraz lęku, a ich występowanie nie jest ograniczone do jakielkowiek określonej sytuacji środowiskowej. * zaburzenie obsesyjno - kompulsyjne (nerwica natręctw): jego istotną cechą są nawracające myśli natrętne (obsesje) lub czynności przymusowe (kompulsje). Niemal zawsze myśli natrętne przeżywane są z uczuciem przykrości, gdyż zazwyczaj dotyczą treści agresywnych, obscenicznych lub są po prostu bezsensowne, a pacjent bezskutecznie próbuje się im opierać. Przymusowe czynności czy rytuały są zachowaniami stereotypowymi, powtarzającymi się; nie sprawiają choremu przyjemności ani też nie prowadzą do wykonania jakiś konkretnych zadań. Zachowanie to ma zapobiegać jakimś wysoce nieprawdopodobnym wydarzeniom, często dotyczącym wyrządzenia krzywdy sobie lub komuś. W przebiegu nerwicy natręctw częste są objawy lęku, przykre uczucie napięcia psychicznego; wysoka jest także korelacja z depresją. Zaburzenie zwykle rozpoczyna się w okresie dzieciństwa lub we wczesnej dorosłości. * reakcja na ciężki stres i zaburzenia adaptacyjne: są to zaburzenia, których pierwotną i nadrzędna przyczyną jest stresujące wydarzenie lub utrzymujące się przykre okoliczności. Zaburzenia te są dezadaptacyjne ze względu na ciężki, ostry lub przewlekły stres, który prowadzi do reakcji uniemożliwiającyh skuteczne radzenie sobie i prowokujących trudności w funkcjonowaniu społecznym. W tej kategorii mieści się również PTSD. Ostra reakcja na stres jest przemijającym zaburzeniem o znacznym nasileniu, które rozwija się jako reakcja na wyjątkowy stres fizyczny lub psychiczny, ustępuje w ciągu kilku godzin lub dni. Stresorem może być np. katastrofa żywiołowa, wypadek, gwałt, napad, śmierć bliskiej osoby, a szczególnie kilku osób z bliskiego otoczenia jednocześnie. Wśród objawów można zaobserwować depresję, lęk, rozpacz, pobudzenie, wyłączenie się itp. Zaburzenia adptacyjne to stan subiektywnego dystresu i zaburzeń emocjonalnych pojawiających się w okresie adaptacji do istotnych zmian życiowych lub następstw stresującego wydarzenia życiowego (np. choroby). Zaburzenia pojawiają sie zazwyczaj w ciągu miesiąca od od stresującego wydarzenia lub zmiany. Objawy są różnorodne i obejmują nastrój depresyjny, lęk, zamartwianie się, poczucie niemożności poradzenia sobie, ograniczoną zdolność wykonywania codziennych czynności. * zaburzenia dysocjacyjne (konwersyjne): wspólną cechą tych zaburzeń jest częściowa lub całkowita utrata prawidłowej integracji między wspomnieniami przeszłości, poczuciem własnej toższamości, bezpośrednimi wrażeniami i kontrolą ruchów ciała. Zdolność do świadomej i wybiórczej kontroli wspomnień jest ograniczona (co może się zmienic nawet z godziny na godzinę). Zaburzenia te są zazwyczaj ściśle związane z wydarzeniami urazowymi, nierozwiązywalnymi problemami lub zaburzonymi związkami z innymi ludźmi. Objawiają się m.in.: amnezją, w przypadku fugi dysocjacyjnej połączoną z podróżą poza zamieszkiwaną okolicę, stuporem czy transem. * zaburzenia występujące pod postacią somatyczną: ich główną cechą są powtarzające sie skargi na objawy fizyczne, uporczywe domaganie się kolejnych badań, pomimo negatywnych wyników poprzednich. Objawem tego rodzaju zaburzeń mogą być: utrzymujące się dolegliwości somatyczne przy braku przyczyn lub trwałe przekonanie o obecności co najmniej jednej poważnej choroby (hipochondria), objawy ze strony układu autonomicznego, jak: przyspieszona akcja serca, drżenie, zaczerwnienienie a także objawy ze strony układu pokarmowego czy oddechowego (kaszel, hiperwentylacja)
Klasyfikacja zaburzeń psychicznych i zaburzeń zachowania w ICD-10. Opisy kliniczne i wskazówki diagnostyczne. (1997) Kraków — Warszawa, Uniwersyteckie Wydawnictwo Medyczne „Vesalius”
* zaburzenia lękowe w postaci fobii i inne zaburzenia lękowe: główne objawy tych zaburzeń stanowią wyraz lęku, a ich występowanie nie jest ograniczone do jakielkowiek określonej sytuacji środowiskowej. * zaburzenie obsesyjno - kompulsyjne (nerwica natręctw): jego istotną cechą są nawracające myśli natrętne (obsesje) lub czynności przymusowe (kompulsje). Niemal zawsze myśli natrętne przeżywane są z uczuciem przykrości, gdyż zazwyczaj dotyczą treści agresywnych, obscenicznych lub są po prostu bezsensowne, a pacjent bezskutecznie próbuje się im opierać. Przymusowe czynności czy rytuały są zachowaniami stereotypowymi, powtarzającymi się; nie sprawiają choremu przyjemności ani też nie prowadzą do wykonania jakiś konkretnych zadań. Zachowanie to ma zapobiegać jakimś wysoce nieprawdopodobnym wydarzeniom, często dotyczącym wyrządzenia krzywdy sobie lub komuś. W przebiegu nerwicy natręctw częste są objawy lęku, przykre uczucie napięcia psychicznego; wysoka jest także korelacja z depresją. Zaburzenie zwykle rozpoczyna się w okresie dzieciństwa lub we wczesnej dorosłości. * reakcja na ciężki stres i zaburzenia adaptacyjne: są to zaburzenia, których pierwotną i nadrzędna przyczyną jest stresujące wydarzenie lub utrzymujące się przykre okoliczności. Zaburzenia te są dezadaptacyjne ze względu na ciężki, ostry lub przewlekły stres, który prowadzi do reakcji uniemożliwiającyh skuteczne radzenie sobie i prowokujących trudności w funkcjonowaniu społecznym. W tej kategorii mieści się również PTSD. Ostra reakcja na stres jest przemijającym zaburzeniem o znacznym nasileniu, które rozwija się jako reakcja na wyjątkowy stres fizyczny lub psychiczny, ustępuje w ciągu kilku godzin lub dni. Stresorem może być np. katastrofa żywiołowa, wypadek, gwałt, napad, śmierć bliskiej osoby, a szczególnie kilku osób z bliskiego otoczenia jednocześnie. Wśród objawów można zaobserwować depresję, lęk, rozpacz, pobudzenie, wyłączenie się itp. Zaburzenia adptacyjne to stan subiektywnego dystresu i zaburzeń emocjonalnych pojawiających się w okresie adaptacji do istotnych zmian życiowych lub następstw stresującego wydarzenia życiowego (np. choroby). Zaburzenia pojawiają sie zazwyczaj w ciągu miesiąca od od stresującego wydarzenia lub zmiany. Objawy są różnorodne i obejmują nastrój depresyjny, lęk, zamartwianie się, poczucie niemożności poradzenia sobie, ograniczoną zdolność wykonywania codziennych czynności. * zaburzenia dysocjacyjne (konwersyjne): wspólną cechą tych zaburzeń jest częściowa lub całkowita utrata prawidłowej integracji między wspomnieniami przeszłości, poczuciem własnej toższamości, bezpośrednimi wrażeniami i kontrolą ruchów ciała. Zdolność do świadomej i wybiórczej kontroli wspomnień jest ograniczona (co może się zmienic nawet z godziny na godzinę). Zaburzenia te są zazwyczaj ściśle związane z wydarzeniami urazowymi, nierozwiązywalnymi problemami lub zaburzonymi związkami z innymi ludźmi. Objawiają się m.in.: amnezją, w przypadku fugi dysocjacyjnej połączoną z podróżą poza zamieszkiwaną okolicę, stuporem czy transem. * zaburzenia występujące pod postacią somatyczną: ich główną cechą są powtarzające sie skargi na objawy fizyczne, uporczywe domaganie się kolejnych badań, pomimo negatywnych wyników poprzednich. Objawem tego rodzaju zaburzeń mogą być: utrzymujące się dolegliwości somatyczne przy braku przyczyn lub trwałe przekonanie o obecności co najmniej jednej poważnej choroby (hipochondria), objawy ze strony układu autonomicznego, jak: przyspieszona akcja serca, drżenie, zaczerwnienienie a także objawy ze strony układu pokarmowego czy oddechowego (kaszel, hiperwentylacja)
Klasyfikacja zaburzeń psychicznych i zaburzeń zachowania w ICD-10. Opisy kliniczne i wskazówki diagnostyczne. (1997) Kraków — Warszawa, Uniwersyteckie Wydawnictwo Medyczne „Vesalius”
