Substancja psychoaktywna powstająca poprzez preparowanie kokainy z eterem lub domieszką sody do pieczenia ciast, różnymi aktywatorami chemicznymi i wodą. Otrzymana mikstura - bezpostaciowa substancja w kolorze beżowym - jest crackiem (nazwa pochodzi od odgłosu trzaskania, ang.: crack, wydawanego przez substancję po podgrzaniu). Może występować w postaci jasnobrązowych kuleczek, białych okruchów lub "kamyków" (masa uformowana w kryształki), często pakowanych w fiolki.
Popularność crack zawdzięcz temu, że bywa od 20 do 50 razy czystszy niż kokaina. Wywołuje bardzo szybki efekt - wdychanie doprowadza do intensywnego haju juz po 4-6 sekundach, jednak trwa on jedynie ok. 10 minut. Crack zażywa się poprzez podgrzewanie substancji, a następnie wdychanie jej oparów.
Po zażyciu, początkowo pojawia się poczucie wielkiego uniesienia, zanika niepokój, pojawia się nadmierna pewność siebie i zawyżona samoocena. Osoba używająca cracku może podejmować nieodpowiedzialne, czasami nielegalne i niebezpieczne decyzje, gdyz zaburzeniu ulega ocena sytuacji. Osoby takie często bywają agresywne. Występuje przymus mówienia, a mowa może stać się inkoherentna. Po kilku minutach nastrój zmienia się w dysforię.
W przypadku cracku przedawkowanie zdaje się być częstsze niż przy innych postaciach kokainy.
zobacz również: kokaina
Leksykon terminów. Alkohol i narkotyki (1997). Warszawa: Instytut Psychiatrii i Neurologii w Warszawie.
Dimoff T., Carper S. (19930, Jak rozpoznać czy dziecko sięga po narkotyki Warszawa: PARPA
Juczyński Z. (2002), Narkomania. Podręcznik dla nauczycieli, wychowawców i rodziców, Warszawa, Wydawnictwo Lekarskie PZWL
Popularność crack zawdzięcz temu, że bywa od 20 do 50 razy czystszy niż kokaina. Wywołuje bardzo szybki efekt - wdychanie doprowadza do intensywnego haju juz po 4-6 sekundach, jednak trwa on jedynie ok. 10 minut. Crack zażywa się poprzez podgrzewanie substancji, a następnie wdychanie jej oparów.
Po zażyciu, początkowo pojawia się poczucie wielkiego uniesienia, zanika niepokój, pojawia się nadmierna pewność siebie i zawyżona samoocena. Osoba używająca cracku może podejmować nieodpowiedzialne, czasami nielegalne i niebezpieczne decyzje, gdyz zaburzeniu ulega ocena sytuacji. Osoby takie często bywają agresywne. Występuje przymus mówienia, a mowa może stać się inkoherentna. Po kilku minutach nastrój zmienia się w dysforię.
W przypadku cracku przedawkowanie zdaje się być częstsze niż przy innych postaciach kokainy.
zobacz również: kokaina
Leksykon terminów. Alkohol i narkotyki (1997). Warszawa: Instytut Psychiatrii i Neurologii w Warszawie.
Dimoff T., Carper S. (19930, Jak rozpoznać czy dziecko sięga po narkotyki Warszawa: PARPA
Juczyński Z. (2002), Narkomania. Podręcznik dla nauczycieli, wychowawców i rodziców, Warszawa, Wydawnictwo Lekarskie PZWL
