Zaburzenia osobowości, w których jednostka żyje „na granicy” między normalnym, przystosowanym funkcjonowaniem a rzeczywistymi zaburzeniami psychicznymi. Taką osobę charakteryzują rozmaite postacie niestabilności, np. niestabilne relacje interpersonalne, nagłe i nieadekwatne zmiany afektywne, zaburzony obraz siebie, częste napady złości, autodestrukcyjne działania w rodzaju hazardu czy kradzieży w sklepach. Zdarzają się przewlekłe stany znudzenia.
Reber A. (2000). Słownik psychologii (s. 469). Warszawa: Wydawnictwo Naukowe SCHOLAR.
Reber A. (2000). Słownik psychologii (s. 469). Warszawa: Wydawnictwo Naukowe SCHOLAR.
