7 ŚCIEŻEK WSPÓŁPRACY W PSYCHOTERAPII
Ścieżka piąta DRAMATYZACJE WYOBRAŻENIOWE I EKSPRESYJNE
- Głośne przeprowadzanie i korygowanie dialogów wewnętrznych
- Wyobrażeniowe dramatyzacje odtwarzające traumatyczne wydarzenia i relacje ze znaczącymi osobami inicjują korekcyjne doświadczenia zmieniające schematy.
- Pogłębianie kontaktu z emocjami i przepracowywanie problemowych doświadczeń
- Praca z konfliktowymi rozdwojeniami wewnętrznymi dotyczącymi negatywnego stosunku do siebie oraz samoutrudniania i przeszkadzania samemu sobie
- Przepracowywanie i rekonstrukcja uwewnętrznionych relacji z ważnymi osobami- nie zakończone sprawy - skrzywdzenia i traumy oraz zaniedbania i odrzucenia
Ścieżka szósta – ROZWIJANIE WGLĄDU I ROZUMIENIA SIEBIE
- Istotne dla dobrego kontaktu z sama sobą jest rozumienie siebie oparte na rozpoznawaniu wzorów myślenia i reagowania oraz przyczyn własnych zachowań
- Uzyskiwanie wglądu stanowi ważny chociaż współcześnie już nie centralny aspekt procesu psychoterapii - może przyczyniać się do zmiany osobistej jeżeli porządkuje i utrwala ślady doświadczeń
- Rozwijanie zdolności do rozpoznawania doświadczanych treści pomaga w odkrywaniu ich znaczenia i w kierowaniu własnym postępowaniem, w uwalnianiu się spod wpływu negatywnych schematów myślenia i reagowania
Ścieżka siódma - REKONSTRUOWANIE NARRACJI OSOBISTYCH
- · Każdy człowiek ma swoją cichą opowieść-narrację w której jest główną lub jedną z ważnych postaci
- · Scenariusz tej opowieści jest ukształtowany przez przeszłość ale wpływa na doświadczanie teraźniejszości i na kształt przyszłego życia
- · Osoby, z problemami osobistymi i zaburzeniami, często mają takie scenariusze narracyjne, które wzbudzają bolesne uczucia oraz destrukcyjne przekonania i dysfunkcjonalne zachowania.
- · Rozpoznawanie i zmienianie scenariusza narracyjnego kształtującego różne wewnętrzne głosy i dialogi oraz wyobrażane sceny i wydarzenia jest ważnym wyzwaniem w psychoterapii –