Witam,
mam 18 lat i odkąd pamiętam mój dom nie był przeciętny. Rodzice bardzo często się kłócili, a odkąd urodził się mój młodszy brat było tylko gorzej. Mój ojciec zawsze lubił trochę wypić. Nie nazwałabym go wielkim alkoholikiem, jednak nie da się nie zauważyć, że pije za dużo, przez co staje się bardzo agresywny. Odkąd jestem w stanie obronić siebie oraz mamę i młodszego brata, raczej nie bije nas, jednak kiedyś zdarzało się to dosyć często. Niestety od czasu kiedy przestał się znęcać nad nami fizycznie, rozpętało się piekło. Nie tylko pokazuje brak szacunku do mnie, mamy i brata, ale traktuje nas gorzej niż szmaty do podłogi. Bez przerwy słyszę, że jestem dziwką, że się tylko puszczam, ilu to ja nie mam sponsorów, a także o wiele bardziej wulgarne sformułowania dotyczące mojej osoby. Tak samo jest w stosunku do mamy i brata. Nie wiem już co mam robić. Czuję się bezsilna. Straciłam wiarę, że moje życie może wyglądać normalnie. Czym częściej słyszę wyzwiska kierowane w moją stronę, tym bardziej zaczynam w nie wierzyć... Moja mama też już nie ma siły, niewiele brakuje jej do załamania, chociaż wiem, że nie chce tego po sobie pokazać. Cierpi na syndrom sztokholmski. Nie wiem jak mogę jej pomóc i to najbardziej mnie boli. Na wielu forach czytałam, że policja niewiele pomaga, tak samo jak niebieska karta. Więc co? Proszę o poradę, bo już sama nie mam pojęcia co mogę zrobić
