Warsztat ma za zadanie pokazanie związku między rodzajem więzi osób uwikłanych w przemoc domową (dotkniętych przemocą, świadków – tu szczególnie dzieci oraz osób stosujących przemoc) a perspektywą pomocy w dalszych krokach po interwencji kryzysowej. Umiejętność diagnozy rodzaju więzi, które mają znaczenie pierwotne i podstawowe dla rozwoju każdego człowieka pozwala przewidzieć z dużym prawdopodobieństwem jakie cele w programie pomocy będą miały realną szansę powodzenia, a które ze względów czysto obiektywnych takiej szansy nie mają i nie będą miały dopóki osoba nie będzie gotowa do podjęcia ryzyka konfrontacji z własnym lękiem i/lub unikaniem dotychczas stosowanych rozwiązań.

Taka umiejętność pozwala uniknąć ocen, zwiększa rozumienie potrzeb osoby, której pomagamy. To zaś samo z siebie już polepsza relacje i zmniejsza uwikłanie osób pomagających. W związku z tym, że wzorce przywiązania reprezentują behawioralne strategie reakcji na stres łatwiej jest hipotezować przewidując dalsze kroki naszych podopiecznych i pomóc uniknąć nowych sytuacji stresujących lub wręcz narażających znowu na przemoc.

Warsztat oparty będzie o analizę przypadków, ćwiczenia diagnozy stylu przywiązania w oparciu o kilka wymiarów diagnostycznych oraz model Olson’a.