Kluczowe jest pytanie: co się kryje za bieżącym konfliktem lub poczuciem, że jest mi w związku źle, nawet gdy otwartego konfliktu nie ma? Konieczna jest zmiana poziomu interpretacji - przejście od objawów do określenie, jaki „negatywny bagaż” każde z partnerów wnosi do związku i jak ten ich „posag” oddziałuje na siebie nawzajem.

Warsztat będzie poświęcony analizowaniu dwóch kierunków wpływu: destrukcyjnym przekonaniom i wzorcom bliskich relacji oraz kierunkom oddziaływań terapeutycznych.

Przekonania, które niszczą związek - przeświadczenia czy też stereotypy kulturowe nabyte w dzieciństwie i młodości, dużo wcześniej, zanim rozpoczyna się życie w związku. Z reguły ukształtowane w rodzinie pochodzenia, chociaż pochodzą też z innych źródeł (dalsza rodzina, religia, media):

1. ogólne
   • o związkach, miłości, bliskości, seksie
   • wzorce męskości i kobiecości
2. specyficzne dla danej osoby, powstałe w wyniku jej osobistych przeżyć - przekonania o sobie kształtujące związki, z nich najważniejsze: poczucie własnej wartości, w tym jako żony/męża, obraz własnego ciała

Wzorce bliskich relacji, z których najważniejsze to:

• małżeństwo rodziców,
• kontakt z rodzicem przeciwnej płci
• wpływ innych znaczących emocjonalnie dorosłych

Wzorce relacji znanych z dzieciństwa, zwłaszcza tych pomiędzy rodzicami, zapisują się bardzo głęboko. Ich wpływ może być bardzo bezpośredni i czytelny lub ogromnie subtelny: od krzyku czy pobicia do bardziej uważnego spojrzenia, kiedy maluch zrobi coś niestosownego.

Oczywiście im bardziej negatywne, traumatyczne były doświadczenia w rodzinie pochodzenia, tym bardziej destrukcyjny jest ich wpływ na tworzone w dorosłości związki. Chyba że zostaną one przepracowane w procesie psychoterapii lub - co nie zdarza się, niestety, zbyt często - w naturalnych sytuacjach życiowych.

Późniejsze doświadczenia są już „filtrowane” przez ukształtowane wcześniej nastawienia emocjonalne, które oddziałują również poprzez dobór partnerów - taki, który doprowadzi do odtworzenia sytuacji w rodzinie pochodzenia. Doświadczenia z własnych związków nie zapisują się na czystym „nośniku”, lecz tylko w pewnym stopniu modyfikują istniejący już zapis.

Informacja o osobie prowadzącej:

Anna Dodziuk ur. 7 sierpnia 1947, ukończyła studia etnograficzne na Uniwersytecie Warszawskim. W latach 1969-1980 i 1983-1986 pracowała w Ośrodku Badań nad Współczesną Rodziną oraz w Poradni Przedmałżeńskiej i Rodzinnej Towarzystwa Rozwoju Rodziny. Ponad dwadzieścia lat pracowała w Instytucie Psychologii Zdrowia, od 1991roku odpowiedzialna za Program Rozwoju Osobistego dla trzeźwiejących alkoholików i członków ich rodzin.

W roku 2007 założyła i kieruje Pracownią Psychoterapii i Psychoedukacji „Prometea” przy Stowarzyszeniu Profilaktyki Problemowej ProfiPro (www.protetea.pl). Jest współzałożycielką i stałym współpracownikiem Warszawskiego Centrum Psychologicznego. Prowadzi zajęcia ze słuchaczami podyplomowej Profesjonalnej Szkoły Psychoterapii prowadzonej przez Szkołę Wyższą Psychologii Społecznej w Warszawie oraz Instytut Psychologii Zdrowia. Prowadzi grupową i indywidualną superwizję zespołów placówek terapeutycznych i odwykowych oraz psychoterapeutów.

Pracuje z grupami zajmującymi się m.in. pracą nad poczuciem własnej wartości, terapią małżeńską i rodzinną, pozbywaniem się toksycznego wstydu, uwalnianiem się od traumatycznej przeszłości, wyzwalaniem się z różnych nałogów, stosunkiem do śmierci, żalem po stracie, towarzyszeniem osobom u schyłku życia. Dwukrotnie była ekspertem kampanii „Hospicjum to też życie”.

Prowadzi liczne szkolenia m.in. z zakresu terapii małżeńskiej i rodzinnej, pracy z osobami uzależnionymi i współuzależnionymi, pomagania rodzinom osieroconym, metod i technik psychoterapii.

Posiada certyfikaty psychoterapeuty Polskiego Towarzystwa Psychiatrycznego i Polskiego Towarzystwa Psychologicznego, jest także superwizorem psychoterapii i treningu psychologicznego Polskiego Towarzystwa Psychologicznego, certyfikowanym doradcą rodzinnym Towarzystwa Rozwoju Rodziny i certyfikowaną specjalistką psychoterapii uzależnień PARPA.

W latach 1994-2006 była redaktorem naczelnym miesięcznika “Świat Problemów”, poświęconego profilaktyce i rozwiązywaniu problemów alkoholowych.

Jest autorką licznych artykułów popularnych, głównie w prasie kobiecej, m.in. w „Wysokich Obcasach" i „Charakterach”, oraz artykułów na temat pomagania, jak również kilkunastu książek poświęconych rozwiązywaniu problemów trudnej codzienności, kłopotom małżeńskim i rodzinnym, różnym emocjom i problemom psychologicznym i seksualnym, zdrowieniu z uzależnienia i współuzależnienia. Tłumaczy książki o podobnej tematyce z języka angielskiego.