Wspólnota, której uczestnicy uzależnieni od alkoholu wspierają się wzajemnie w procesie zdrowienia. Anonimowi Alkoholicy mówią o sobie, że są wspólnotą ludzi, którzy dzielą się swymi doświadczeniami, swoją mocą i nadzieją, że mogą rozwiązać swój wspólny problem i pomóc innym w zdrowieniu z alkoholizmu. Jedynym warunkiem potrzebnym do uczestnictwa w tej wspólnocie jest pragnienie powstrzymania się od picia. Podstawowym celem zaś jest trzeźwość oraz pomaganie innym ludziom w jej osiągnięciu i utrzymaniu. Poszczególne grupy AA zachowują autonomię, powinny być samowystarczalne i nie przyjmować żadnych środków finansowych z zewnątrz. Członkowie grup uczestniczą w regularnych spotkaniach, nazywanych mityngami, i indywidualnie korzystają z zaleceń programu. Zachowują anonimowość w wystąpieniach publicznych i w czasie mityngów. Treść programu została opisana w formie Dwunastu Kroków. W programie AA podstawowym układem odniesienia stają się zasady egzystencji całej wspólnoty oraz idee zawarte w Dwunastu Krokach, a w szczególności idea powierzenia Bogu kontroli nad własnym życiem oraz poddania się, czyli zaakceptowania swej bezsilności wobec alkoholu. Istota przemian psychologicznych dokonujących się u osoby intensywnie realizującej ten program upodabnia je do zjawiska konwersji, czyli nawrócenia religijnego pod wpływem doświadczenia osobistej klęski życiowej. Opisane w wielu książkach i broszurach doświadczenia tej wspólnoty dostarczyły modelu działania niezliczonej ilości innych stowarzyszeń i środowisk wzajemnej pomocy, które zrzeszają ludzi borykających się z różnymi problemami osobistymi, np. Anonimowi Narkomani, Al-Anon (dla członków rodzin alkoholików), Alateen (dla nastolatków). Mellibruda J. (2000). Psychopatologia zjawisk społecznych. W: Psychologia (red. J. Strelau). Gdańsk: Gdańskie Wydawnictwo Psychologiczne. Leksykon terminów. Alkohol i narkotyki (1997). Warszawa: Instytut Psychiatrii i Neurologii w Warszawie.
