Zdezorganizowani i emocjonalnie niestabilni, trudno adaptujący się, nadużywający alkoholu, impulsywni albo posiadający osobowość „globalnie adaptującą się”. Są to cechy 4 typów kompulsywnych hazardzistów rozpoznane przez naukowców z University Hospital of Bellvitge (IDIBELL) oraz Autonomicznego Uniwersytetu w Barcelonie. Według zespołu, tylko jeden z tych rodzajów przejawia istotne oznaki patologiczne.

„Powinniśmy korzystać z różnych typów leczenia dla każdej z podgrup patologicznych hazardzistów, aby odpowiednio wcelować w specyficzne trudności i potrzeby terapeutyczne” – powiedziała Susana Jiménez Murcia, współautorka badania i koordynator zespołu badającego patologiczny hazard w szpitalu w Barcelonie.

Wyniki badania, opublikowane w kanadyjskim piśmie „Journal of Psychiatry”, pokazują, że można odróżnić cztery rodzaje patologicznych hazardzistów bazując na ich cechach osobowości oraz związanej z nimi psychopatologii.

Naukowcy zbadali 1171 osób i sądzą, że typy I i II to patologiczni hazardziści, którzy mają kłopoty z kontrolowaniem swoich zachowań, „ale tylko typ II przejawia istotne zachowania psychopatologiczne”, odznaczając się przy tym wysokim poziomem impulsywności i poszukiwania wrażeń.

Oprzeć się chęci grania

Patologiczny hazard został zdefiniowany jako postępująca i chroniczna niezdolność do oparcia się przymusowi grania. Jest to rodzaj zachowania, który przeszkadza w osiągnięciu osobistych, rodzinnych i zawodowych celów (APA, 2000). W podręcznikach dotyczących zaburzeń psychicznych, patologiczny hazard jest zaklasyfikowany jako „zaburzenie w umiejętności kontrolowania impulsów”.

„Jednakże, to zaklasyfikowanie stało się źródłem sporów w społeczności naukowców z powodu wysokiego poziomu heterogeniczności w przypadku tego zaburzenia” – tłumaczy badaczka.

W wyniku tego społeczność naukowa rozważa obecnie możliwość wprowadzenia nowej kategorii diagnostycznej: „Uzależnienia behawioralne i od używek” w nowych edycjach podręczników, np. w DSM-5.

Cztery rodzaje kompulsywnych hazardzistów

Typ I, który może być nazywany „zdezorganizowanym i emocjonalnie niestabilnym”, charakteryzuje się schizotypowymi cechami osobowości, wysokim poziomem impulsywności, skłonnością do nadużywania alkoholu i substancji odurzających, odchyleniami psychopatologicznymi oraz wczesnym wiekiem objawiania się symptomów.

Typ II, schizoidalny, wykazuje wysoką skłonność do unikania skrzywdzenia, nadużywa alkoholu i dystansuje się społecznie.

Typ III jest wrażliwy na nagrody, charakteryzuje się poszukiwaniem doznań i wysoką impulsywnością, ale nie wykazuje odchyleń psychopatologicznych.

Typ IV to typ wysoko funkcjonujący, o osobowości globalnie adaptującej się, nie nadużywa substancji odurzających i nie wykazuje odchyleń psychopatologicznych.

„Science Daily”, 15 października 2012