Metaanaliza badań dokonana przez profesor Stephanie Ortigue z Uniwersytetu w Syracuse w stanie Nowy Jork wskazuje, że zakochiwanie się nie tylko wywołuje takie samo uczucie euforii jakie pojawia się przy zażywaniu kokainy, ale wpływa także na rejony mózgu odpowiedzialne za intelekt. Naukowcy wykazali również, że na zakochanie się wystarcza 1/5 sekundy.

Zespół prowadzony przez Ortigue ustalił, że gdy dana osoba się zakochuje, 12 obszarów mózgu pracuje jednocześnie uwalniając wywołujące euforię substancje chemiczne takie jak dopamina, oksytocyna, adrenalina czy wazopresyna. Uczucie miłości wpływa również na zaawansowane funkcje poznawcze, takie jak reprezentacje umysłowe, metafory czy obraz ciała.

W badaniu postawiono pytanie: „Czy to serce się zakochuje, czy mózg?”

„To jest dosyć podchwytliwe pytanie” – mówi Ortigue. „Powiedziałabym, że mózg, lecz serce również ma swój udział, gdyż skomplikowane pojęcie miłości jest kształtowane zarówno przez proces bottom-up, jaki top-down, od mózgu do serca i na odwrót. Na przykład, aktywacja pewnych części mózgu może dostarczyć stymulacji sercu, poczucie nerwowości. Niektóre objawy, które odczuwamy jako pochodzące od serca, mogą w rzeczywistości brać się z mózgu”.

Ortigue jest profesorem na Syracuse University, zajmuje się psychologią i neurologią.

Inni badacze odkryli, że podwyższa się  również poziom czynnika wzrostu nerwu (ang. nerve growth factor, NGF). Jego poziom był znacząco wyższy u par, które dopiero co się zakochały. Ta molekuła odgrywa istotną rolę w społecznej naturze człowieka czy zjawisku miłości od pierwszego wejrzenia. „Te wyniki potwierdzają, że miłość ma naukową podbudowę” – komentuje Ortigue.

Wyniki te mają swoje konsekwencje dla neuronauk i badań nad zdrowiem psychicznym, gdyż brak miłości może być przyczyną emocjonalnego stresu i depresji. „To kolejny wgląd w mózg i umysł pacjenta” – mówi Ortigue. „Poprzez zrozumienie, jak ludzie się zakochują i dlaczego serca mogą być złamane, można opracować nowe terapie”. Poprzez odnalezienie rejonów mózgu stymulowanych przez miłość, doktorzy i terapeuci mogą lepiej zrozumieć bóle pacjentów „chorych” na miłość.

Badanie pokazało również, że za zakochiwanie się odpowiedzialne są różne obszary mózgu. Przykładowo, miłość bezwarunkowa, np. matki do dziecka jest wyzwalana przez pewne wspólne, ale również szczególne rejony mózgu leżące w śródmózgowiu. Miłość romantyczna zaś aktywuje układ nagrody w mózgu, a także obszary o wyższych funkcjach poznawczych, takich jak np. obraz ciała.

Ortigue i jej zespół współpracowali z zespołem z Uniwersytetu w Zachodniej Wirginii oraz ze szwajcarskim szpitalem uniwersyteckim. Artykuł został opublikowany w  „Journal of Sexual Medicine”.

„Science Daily”, 22 październik 2010