Badania “Neuroobrazowanie miłości” przeprowadzone przez zespół prof. Stephanie Ortigue wskazują, że stan zakochania wpływa nie tylko na pojawienie się uczucia euforii bliskiego doznaniom po zażyciu kokainy ale też oddziałuje na części mózgu kojarzone z procesami poznawczymi. Odkryto też że zakochanie się zajmuje nie dłużej niż 1/5 sekundy!

Badania Ortigue pokazały, że u osób zakochanych 12 obszarów mózgu aktywuje się by uwalniać wywołujące euforię neuroprzekaźniki: dopaminę, oksytocynę, adrenalinę i wazopresynę. Jednoczęsnie zmianie ulegają wyrafinowane funkcje poznawcze związane z tworzeniem reprezentacji umysłowych, metafor i obrazu ciała.

Aktywacja niektórych z tych obszarów decyduje też o tym, że tak łatwo połączyć uczucie zakochania z sercem. Wzbudzenie układu współczulnego przyspiesza akcję serca i przynosi odczucie tzw motylków w brzuchu.

Przeprowadzone badania wydają się mieć znaczenie nie tylko dla zrozumienia sposobu funkcjonowania mózgu osób zaangażowanych uczuciowo ale mogą też pomóc zrozumieć mechanizmy odpowiedzialne za uczucie pustki i załamania po utracie obiektu uczuć. Docelowo może to ułatwić poszukiwanie odpowiednich form terapii dla ludzi cierpiących po rozstaniu.

W czasie analiz zwrócono również uwagę na to, jak różne części mózgu funkcjonują w zależności od „rodzaju” miłości. Przykładowo bezwarunkowa miłość matczyna wiąże się z aktywacją śródmózgowia, zaś miłość namiętna aktywuje układ nagrody i korę mózgową odpowiedzialną za procesy poznawcze.

Źródło: Medical News Today http://www.medicalnewstoday.com/sections/psychology-psychiatry/