Niemal każdy, kto miał do czynienia z małymi dziećmi lub sam jeszcze pamięta własne dzieciństwo może stwierdzić, że dzieci są skłonne uwierzyć praktycznie we wszystko – krasnoludki, potwory czy św. Mikołaja. Nowe badania opublikowane na łamach Psychological Science wskazują jednak, że dzieci nie są zawsze takie ufne – szczególnie wierzą temu co się do nich mówi!

Zespół badawczy pod kierownictwem Vikrama J. Jaswala z Uniwersytetu w Wirginii podjął się sprawdzenia czy trzyletnie dzieci wierzą bardziej w informację słowną czy też tę przekazaną niewerbalnie. W jednym z eksperymentów dorosły pokazywał dzieciom dwa różnokolorowe kubeczki a następnie ukrywał pod jednym z nich cukierek. Część dzieci została poinformowana „ustnie” (błędnie!) gdzie cukierek został schowany. Druga część grupy również została wprowadzona w błąd ale inaczej – przy kubeczku umieszczono strzałkę. Zadaniem dzieci było znalezienie cukierka. Ćwiczenie powtórzono 8 razy zmieniając kolory kubeczków.

Dzieci, które zostały wprowadzone w błąd niewerbalnie (strzałka) szybko dochodziły do wniosku, że osobie dorosłej nie należy wierzyć i znajdowały cukierek. Jednak dzieci, którym mówiono o miejscu ukrycia cukierka pomimo nieznajdowania go nadal kierowały się słowami badacza, nadal im wierzyły. Z 16 dzieci aż 9 ani razu w trakcie badania nie znalazło cukierka. Choć dorosły okłamał je 7 razy to w ósmej próbie i tak szukały cukierka pod wskazanym przez badacza kubkiem.

Wydaje się więc, że małe dzieci mają wykształcona specyficzną tendencję do wiary w słowa wypowiadane przez dorosłych. Jaswal twierdzi, że jest to szczególny mechanizm powstrzymujący dzieci przed koniecznością każdorazowej oceny prawdziwości komunikatu. Jest to o tyle istotne, że opiekunowie dzieci zwykle mówią rzeczy, które są ich zdaniem prawdziwe i słuszne.

Tak więc, Rodzice, uważajcie co mówicie swoim dzieciom!

Źródło: Medical News Today http://www.medicalnewstoday.com/sections/psychology-psychiatry/