- Znaczna część XX wiecznej praktyki i teorii psychoterapeutycznej związana była z podkreślaniem odrębności i konkurencyjności różnych szkól i tzw. podejść psychoterapeutycznych. Przyczyniło się to do utrzymywania się poglądu, ze psychoterapeuta powinien określać swoją przynależność do określonego podejścia i postępować oraz myśleć w sposób zgodny z koncepcjami i zasadami obowiązującymi w obrębie tego podejścia. Przez wiele dekad odstępstwa od teoretycznych i pragmatycznych koncepcji przyjętych w ramach poszczególnych szkół były uznawane za dowód nieprawidłowego przeszkolenia a nawet za błędy w sztuce terapeutycznej, nawet wtedy gdy nie została rozpoznana ewentualna szkoda u pacjenta. Z kolei postawy tych terapeutów, którzy podkreślali że nie są związani z żadną ze szkól nazywane były „chaotycznym eklektyzmem” , co miało wyraźnie pejoratywne znaczenie.
- W ciągu ostatniego ćwierćwiecza, ten sposób myślenia traci jednak na swej popularności a coraz więcej psychoterapeutów przyznaje się do korzystania z dorobku, który powstał w obrębie różnych podejść, nie tylko tego który był podstawą ich szkolenia. W dynamiczny sposób rozwija się nurt poszukiwania integracji w psychoterapii. Sprzyja temu wiele czynników:
- Nieustanne zwiększanie się ilości różnych szkół psychoterapii
- Brak empirycznego potwierdzenia wyższości jednej szkoły nad innymi
- Brak teorii, która w wyczerpujący sposób wyjaśniałaby psychopatologię, oraz zmianę zachowania i osobowości
- Gwałtowny wzrost różnorodności i znaczenia krótkoterminowych terapii skoncentrowanych na rozwiązywaniu specyficznych problemów
- Zwiększenie się komunikacji i wymiany doświadczeń między różnymi klinicystami i badaczami, co spowodowało wzrost gotowości i motywacji do eksperymentowania
- Rozpoznawanie czynników wspólnych występujących we wszystkich podejściach, które są związane z ich efektywnością
- Rozwój profesjonalnych organizacji, konferencji, publikacji i czasopism, które są poświęcone poszukiwaniem integracji w psychoterapii
Poszukiwanie integracji w psychoterapii , ma bardzo długą, choć mało znaną historię, sięgającą lat trzydziestych XX wieku i pierwszych pomysłów przedstawianych przez takich psychoanalityków jak French, Alexander czy Rozenzweig, a w dekadę później Dollard i Miller. Współcześnie w literaturze wyróżniane są cztery odmiany poszukiwania integracji psychoterapii. Są to następujące sposoby przy pomocy których teoria i metody terapeutyczne mogą być integrowane;
- Techniczny eklektyzm
- Poszukiwanie wspólnych czynników
- Integracja teoretyczna
- Integracja asymilacyjna
- W trakcie szkolenia prowadzonego w naszym programie kierujemy się wskazówkami zawartymi w charakterystyce różnych sposobów integracji. Jesteśmy przekonani, ze dorobek współczesnej psychoterapii zawarty w różnych podejściach i szkołach obejmuje wiele wartościowych koncepcji i metod , które mogą i powinny być dostępne dla wszystkich psychoterapeutów, którzy będą mieli powody by z nich korzystać oraz który będą odpowiednio przygotowaniu do tego. Korzystanie z tego dorobku nie jest jedna łatwe z kilku powodów;
- Istniejącej nadal presji by szkolić się tylko w jednym lub w dwu środowiskowo uznawanych podejściach
- Barier leksykalnych związanych z artykułowaniem różnych koncepcji przy pomocy pojęć zdefiniowanych i uznawanych tylko w obrębie poszczególnych szkół
- Dużej ilości potencjalnych źródeł interesujących koncepcji
- Częstego poczucia, ze odmienność, czasem bardzo podkreślana, obrazów człowieka i procesu psychoterapii oferowanych przez różne szkoły oznacza konieczność wyboru tylko jednej z nich a odrzucenia pozostałych.
- Występowania ekonomicznych i prestiżowych aspektów szkolenia psychoterapeutów i sprzedawania ich usług.
Szkoląc w sposób integracyjny naszych studentów, staramy się tworzyć warunki pomocne w przezwyciężaniu tych barier i przygotować ich do uważnego i rozważnego korzystania z dorobku różnych nurtów psychoterapii. Obejmuje to różne aspekty szkolenia zawarte w programie.
Sprawą najważniejszą oczywiście są osobiste aspekty przygotowania studenta do tworzenia relacji terapeutycznej i konstruktywnego komunikowania się z pacjentem/pacjentem., której poświęcamy najwięcej miejsca w szkoleniu.
Przygotowywaniu do integracji teoretycznej i asymilacyjnej w naszym programie służą;
- Koncentracja na praktyczno-warsztatowej pracy szkoleniowej i odwoływanie się bezpośredniego doświadczania sytuacji szkoleniowych i terapeutycznych.
- Zapoznawanie z wiedzą dotyczącą głównych systemów i podejść psychoterapeutycznych-obejmuje to przegląd 12 głównych systemów na podstawie podręcznika SYSTEMY PSYCHOTERAPII J.Prochaski i J.Norcrossa. – w formie seminariów i sprawdzianów wiedzy
- Pogłębione uczenie się poznawcze i praktyczne tradycyjnych podejść takich jak;
- Psychoterapia skoncentrowana na osobie wg. Carla Rogersa
- Terapia Gestalt wg. Fritza Perlsa oraz Ervina i Miriam Poolster
- Terapia poznawczo-behawioralna wg Arona i Judith Beck
- Terapia konstruktywistyczna poznawczo – behawioralna Donalda Meichenbauma
- Podejście egzystencjalno-humanistyczne wg. Irvina Yaloma i Jamesa Bugentala
Podstawą szkolenia jest więc integracja podejść humanistyczno-egzystencjalnych z podejściami behawioralno-poznawczymi oraz sięganie do uniwersalnych idei nurtów psychodynamicznych.
Sporo uwagi w szkoleniu poświęcamy poznawaniu następujących współczesnych podejść integracyjnych:
- Modelu psychoterapii skoncentrowanej na doświadczaniu Leslie Greenberga, w którym dokonano integracji dorobku podejścia skoncentrowanego na osobie i terapii Gestalt oraz egzystencjalnego
- Modelu terapii schematów Jeffreya Younga, w którym dokonano integracji podejścia poznawczo-behawioralnego, Gestalt, psychodynamicznego, konstruktywistycznego.
- Integracja teoretyczna polega na próbie łączenia co najmniej dwu podejść terapeutycznych i wymaga pewnego wysiłku koncepcyjnego, ponieważ to połączenie nie powinno mieć charakteru mechanicznego i formalnego. Należy jednak podkreślić, że w praktyce uprawiania psychoterapii i szkolenia przyjmuje się bardzo pragmatyczny stosunek do koncepcji teoretycznych – powinny być użyteczne w codziennej praktyce klinicznej. Efektem procesu integracji teoretycznej nie musi więc być nowa teoria spełniająca warunki naukowej i empirycznej weryfikacji i falsyfikacji. Powinna dostarczać intelektualnego narzędzia pomocnego w lepszym rozumieniu naszych pacjentów i ich problemów oraz interpersonalnych i intrapersonalnych procesów służących zmianie w ich funkcjonowaniu. Oznacza to, ze tworzenie modeli integracyjnych na ogół polega na wybiórczym sięganiu do tych elementów integrowanych koncepcji, które do takich funkcji będą się nadawały oraz na ich intelektualnej i praktycznej syntezie. Integracja asymilacyjna polega na tym, że terapeuta opiera się na określonej i centralnej koncepcji teoretycznej ale wdraża i asymiluje do swej praktyki techniki pochodzące z różnych innych podejść. Jest to więc połączenie integracji teoretycznej i technicznego eklektyzmu. Wybrane przez nas do szkolenia modele integracyjne oparte zostały na solidnych podstawach teoretycznych, wieloletniej praktyce i poddawane były badaniom empirycznym. Na ich temat powstały znaczące publikacje oraz filmy szkoleniowe pokazujące praktykę prowadzenia spotkań psychoterapeutycznych, z których korzystamy w procesie szkolenia.
- Sądzimy, że techniczny eklektyzm nie powinien być utożsamiany z synkretyzmem, czyli mechanicznym, bezkrytycznym i przypadkowym mieszaniem różnych technik. W odróżnieniu od takiego eklektyzmu „chaotycznego”, techniczny eklektyzm koncentruje się na poszukiwaniu sposobów leczenia najlepszych (najbardziej skutecznych) dla danego pacjenta i specyfiki jego problemów. Układem odniesienia dla tych poszukiwań nie jest ogólna teoria ale dane empiryczne dotyczące tego, co najlepiej działało w przypadku podobnych pacjentów i osób. Techniczny eklektyzm koncentruje się na przewidywaniu, wobec kogo, jakie interwencje będą skuteczne. Uważamy, ze podejście takie w wykonaniu doświadczonych klinicystów, nie powinno być deprecjonowane. Jedną z najbardziej uznanych form integracji rozumianej jako techniczny eklektyzm jest Terapia Multimodalna Arnolda Lazarusa. W ramach szkolenia zapoznajemy studentów z tym podejściem (m.in. z opracowaną przez Lazarusa koncepcją różnych modalności, kwestionariuszami analizy historii życia, pokazujemy filmowe zapisy jego pracy terapeutycznej z pacjentami oraz jego komentarze do tej pracy i całej koncepcji).
- W celu ułatwienia studentom całościowego i praktycznego integrowania różnorodnych idei i praktycznych rozwiązań zawartych w różnych podejściach, opracowaliśmy MODEL 7 ŚCIEŻEK TERAPEUTYCZNYCH wskazujący na najważniejsze obszary na których przebiega proces pracy terapeutycznej. Powstał on w wyniku próby zidentyfikowania wspólnych czynników, które można odkryć jako istotne w większości z wymienionych poprzednio modeli pracy terapeutycznej. Naszym zdaniem odpowiednio przeszkolony terapeuta może w swej praktyce klinicznej posługiwać się elastycznie poniżej przedstawionym perspektywami poszukiwania dróg prowadzących do skutecznej pomocy pacjentowi w rozwiązywaniu problemów i uwalnianiu od zaburzeń w funkcjonowaniu. Staramy się w procesie szkolenia przygotowywać studentów do poznawania i stosowania tych dróg. Są to;
ROZWIJANIE UZDRAWIAJĄCEJ RELACJI TERAPEUTYCZNEJ
- Relacja terapeutyczna jest powszechnie uznawana za fundament całego procesu psychoterapii.
- Jej podstawą jest empatyczne rozumienie i afirmacja osoby pacjenta.
- Relacja tworzy okazję do uzyskiwania znaczących doświadczeń, które mogą korygować skutki znaczących doświadczeń z innymi ważnymi osobami w jego życiu..
- Tworzy warunki do wywierania przez terapeutę wpływu na kształt sytuacji terapeutycznych za pomocą różnych metod i technik terapeutycznych.
EKSPLOROWANIE WYDARZEŃ I DOŚWIADCZEŃ OSOBISTYCH
- pogłębia kontakt pacjenta z utrwalonymi śladami minionych doświadczeń, które mogą wpływać na jego aktualne doświadczanie i funkcjonowanie w życiu.
- W procesie eksploracji pacjent odkrywa obecność tych śladów, poprzez werbalne i wyobrażeniowe odtwarzanie wspomnień, towarzyszących im myśli i doznań.
- Eksploracja inicjuje korektywne doświadczanie śladów minionych doświadczeń
INICJOWANIE MODYFIKACJI POZNAWCZYCH I BEHAWIORALNYCH
- Konceptualizacja poznawcza i rozpoznawanie negatywnych schematów poznawczych - Procedury poznawcze
- Klaryfikowanie wpływu myśli na uczucia, zachowanie i relacje interpersonalne- korygowanie irracjonalnych myśli i nieadekwatnych przekonań
- Wzmacnianie adaptacyjnych przekonań i adekwatnego spostrzegania wymogów sytuacyjnych
- Rozpoznawanie specyficznych zachowań, które pacjent pragnie zmieniać oraz zachęcanie do podejmowania wyborów
- Trening umiejętności i zachowań związanych z celami terapeutycznymi
INSPIROWANIE I WZMACNIANIE AKTYWNOŚCI I WYBORÓW PACJENTA
- Znaczna część procesu zmian pacjenta, urzeczywistnia się poza spotkaniami z psychoterapeutą..
- Decyzje i wybory życiowe pacjenta, sposób kontaktowania się ż ludźmi, mogą w istotny sposób wzmacniać lub osłabiać proces przemian, nad którym pracuje we współpracy z terapeutą.
- Wprowadzanie zmian w postępowaniu, wynikających z analizy i przepracowywania problemów życiowych, których treść i forma została określona samodzielnie przez pacjenta –
- Realizowanie przez pacjenta tzw. zadań domowych, tworzenie okazji do uczenia się i rozwijania nowych umiejętności, uzyskiwania konstruktywnych doświadczeń
DRAMATYZACJE WYOBRAŻENIOWE I EKSPRESYJNE
- Inicjowanie procesu doświadczania pacjenta i opracowywanie doświadczanych treści to podstawowe źródło zmian
- Głośne przeprowadzanie i korygowanie dialogów wewnętrznych
- Wyobrażeniowe dramatyzacje odtwarzające traumatyczne wydarzenia i relacje ze znaczącymi osobami inicjują korekcyjne doświadczenia zmieniające schematy.
- Pogłębianie kontaktu z emocjami i przepracowywanie problemowych doświadczeń
- Praca z konfliktowymi rozdwojeniami wewnętrznymi dotyczącymi negatywnego stosunku do siebie oraz samoutrudniania i przeszkadzania samemu sobie
- Przepracowywanie i rekonstrukcja uwewnętrznionych relacji z ważnymi osobami- nie zakończone sprawy - skrzywdzenia i traumy oraz zaniedbania i odrzucenia
ĆWICZENIE SAMOOBSERWACJI I ZROZUMIENIA SIEBIE PACJENTA
- Istotne dla dobrego kontaktu z sama sobą jest rozumienie siebie oparte na samoobserwacji i rozpoznawaniu wzorów myślenia i reagowania oraz przyczyn własnych zachowań
- Uzyskiwanie wglądu stanowi ważny chociaż współcześnie już nie centralny aspekt procesu psychoterapii - wgląd może przyczyniać się do zmiany osobistej jeżeli porządkuje i utrwala ślady doświadczeń
- Rozwijanie zdolności do monitorowania procesu doświadczania pomaga w kierowaniu własnym postępowaniem i wyzwalania się spod wpływu negatywnych schematów myślenia i reagowania
REKONSTRUOWANIE NARRACJI OSOBISTYCH
- Każdy człowiek ma swoją cichą opowieść-narrację w której jest główną lub jedną z ważnych postaci
- Scenariusz tej opowieści jest ukształtowany przez przeszłość ale wpływa na doświadczanie teraźniejszości i na kształt przyszłego życia
- Osoby, z problemami osobistymi i zaburzeniami, często mają takie scenariusze narracyjne, które wzbudzają bolesne uczucia oraz destrukcyjne przekonania i dysfunkcjonalne zachowania.
- Rozpoznawanie i zmienianie scenariusza narracyjnego kształtującego różne wewnętrzne głosy i dialogi oraz wyobrażane sceny i wydarzenia jest ważnym wyzwaniem w psychoterapii
- Przyjmujemy, że teoretyczną kategorią, która odgrywa centralną i integrującą rolę w poszukiwaniu odpowiedzi na pytanie o przyczyny powstawania i utrzymywania się problemów lub zaburzeń jest SCHEMAT OSOBISTY. We współczesnej psychologii „schemat” definiowany jest jako względnie trwała i kształtowana przez minione doświadczenia, osobista forma organizacji psychicznej łącząca różnorodne ale specyficzne dla danego schematu, treści i zjawiska psychologiczne.
Schematy wywierają bardzo istotny wpływ na funkcjonowanie człowieka. Uwaga psychoterapeutów koncentruje się szczególnie na tych schematach osobistych, które stanowią główne źródła zaburzeń i problemów. Zmiana patologicznych schematów pacjenta jest więc ważnym celem oddziaływań psychoterapeutycznych. U pacjentów występują nie tylko schematy patologiczne, pożądane jest dostrzeganie i umacnianie tych schematów, które pacjentowi pomagają w życiu. Schematy nie są jedynym obszarem pracy terapeutycznej – terapeuta interesują się całą osobą pacjenta.
W celu zrozumienia schematów osobistych, konieczne jest poznanie ich zawartości, funkcji spełniane w życiu codziennym i w zaburzeniach, okoliczności w których schematy się ukształtowały, czynniki które aktywizują schematy oraz możliwości i kierunki zmiany schematów osobistych. Najważniejsze z klinicznego punktu widzenia schematy dotyczą własnej osoby, innych ludzi i relacji z nimi, świata i życia oraz wizji przyszłości. Schematy obejmują więc myślenie i wyobrażanie, stany emocjonalne i sposób doświadczania, zachowanie i kierunek postępowania, oczekiwania i nastawienia wobec życia. Poznawanie okoliczności kształtujących schematy wskazuje na szczególną rola doświadczeń z wczesnego dzieciństwa, uwewnętrznienie treści i przebiegu relacji z ważnymi osobami, zapamiętywanie i powtarzanie znaczących emocjonalnie opinii na swój temat i o życiu, osobiste interpretacje przyczyn i konsekwencji ważnych wydarzeń i doświadczeń osobistych oraz na samo utrwalanie się schematów w różnych sytuacjach życiowych.
W różnych współczesnych koncepcjach psychoterapeutycznych schematy osobiste odgrywają bardzo istotna lub centralną rolę przy wyjaśnianiu przyczyn zaburzeń i problemów oraz wskazywaniu w jakiej formie utrwaliły się w psychice ślady minionych doświadczeń. W podejściach poznawczych są to „schematy poznawcze”, w behawioralnych „wzory behawioralne”, w podejściach skoncentrowanych na procesie doświadczania są to „schematy emocjonalne”, w innych pojawiają się takie sformułowania jak „destrukcyjne schematy osobiste”, „dysfunkcjonalne schematy relacyjne” czy „schematy (scenariusze) narracji osobistych”.
W trakcie szkolenia uczestnicy uczą się rozpoznawać różnego rodzaju schematy osobiste oraz rozpoznawać i integrować wspólne znaczenie różnorodnych sposobów wskazywania na schematy specyficzne dla różnych podejść psychoterapeutycznych.
- Zmianie dysfunkcjonalnych schematów osobistych w psychoterapii powinna, naszym zdaniem, towarzyszyć praca nad rozwijaniem specyficznych umiejętności pacjenta związanych z jego samoświadomością i samoregulacją, czyli umiejętności:
- rozpoznawania i monitorowania własnej aktywności umysłowej
- rozpoznawania i regulowania własnych stanów emocjonalnych
- rozpoznawania możliwości dokonywania wyborów osobistych i podejmowania decyzji
- W naszym programie szkolenia psychoterapeutów zadania integracyjne podejmowane są w odniesieniu do różnych aspektów wiedzy i praktyki terapeutycznej, które w ogólnym zarysie zostały przedstawione powyżej.. Źródłowe podejścia terapeutyczne, do których sięgamy w naszej praktyce i szkoleniach dostarczają wzajemnie dopełniających się perspektyw rozumienia pacjentów i procesu psychoterapii. Korzystanie z uniwersalnego języka profesjonalnego wywodzącego się ze współczesnej psychologii pozwala na integrowanie różnych sposobów wyjaśniania zjawisk i procesów oraz opisów metod terapeutycznych zawartych w tych podejściach.
- Szkolenie powinno przygotowywać do dalszego rozwoju zawodowego terapeuty, którego najważniejszym źródłem są praktyczne doświadczenia w pracy pacjentami.
STUDIUM OSOBY KORZYSTAJĄCEJ Z POMOCY PSYCHOTERAPEUTYCZNEJ
Program - podstawowe tematy szkolenia 2014-2018
A. PSYCHOLOGICZNE I MEDYCZNE ROZUMIENIE ZDROWEGO I ZABURZONEGO FUNKCJONOWANIA CZŁOWIEKA
W ramach tego nurtu studenci uzyskują wiedzę o zaburzeniach zdrowia psychicznego i ich leczeniu, o mechanizmach powstawania i psycho-bio-spolecznych aspektach tych zaburzeń, o chorobach somatycznych występujących u pacjentów korzystających z psychoterapii a także o wskazaniach do farmakoterapii i efektach najczęściej stosowanych leków psychotropowych. Studiowana będzie również wiedza o osobowości i rozwoju człowieka, o czynnikach rodzinnych i społecznych kształtujących osobowość oraz wpływających na powstawanie zaburzeń i na efekty psychoterapii.
- Klasyczne teorie osobowości i rozwoju.
Poznawanie teorii tworzących fundamenty myślenia klinicznego;
Z. Freud, E. Erickson, G. Jung, A. Adler, H. S. Sullivan, E. Fromm, K. Horney, C. Rogers, Psychologia egzystencjalna (L. Binswanger, I.Yalom), Psychologia Wschodu, Koncepcje zdrowej osobowości i rozwoju
Studiowanie wybranych koncepcji prowadzone będzie w oparciu o lektury (studenci otrzymają wypisy z wybranych tekstów) oraz przygotowanie analizy dydaktycznych studiów przypadków ilustrujących wybrane teorie, w połączeniu z dyskusją seminaryjną – znajomość jest sprawdzona przy pomocy pisemnych sprawdzianów
Literatura podstawowa;
C.S.Hall, G.Lindzey. TEORIE OSOBOWOŚCI. Warszawa 2004. PWN
D.Ashcraft. TEORIE OSOBOWOŚCI – Studia przypadków. W-wa.2002.PWN
- Podstawowe zespoły zaburzeń psychicznych
Studenci zapoznają się z przeglądem wiedzy klinicznej o podstawowych rodzajach zaburzeń oraz o głównych nurtach poszukiwania i przyczyn. Proces uczenia jest oparty na lekturach i dyskusjach seminaryjnych oraz obejmuje sprawdziany wiedzy. Główne tematy;
- Przyczyny zaburzeń psychicznych – różne koncepcje wyjaśniające
- Stres i zaburzenia radzenia sobie
- Zaburzenia lękowe
- Zaburzenia nastroju – depresje i zaburzenia dwubiegunowe
- Zaburzenia somatoformiczne i dysocjacyjne
- Uzależnienia chemiczne i zachowania nałogowe
- Zaburzenia jedzenia i dysfunkcje seksualne
- Schizofrenia i zaburzenia urojeniowe
- Systemy diagnostyczne ICD–10, DSM IV
Proces uczenia będzie oparty na lekturach i dyskusjach seminaryjnych -znajomość lektur będzie sprawdzana przy pomocy pisemnych sprawdzianów. Lektura podstawowa. R.Carson, J.Butcher. PSYCHOLOGIA ZABURZEŃ.T.1 i 2.
- Typy zaburzeń osobowości.
Poznawanie podstawowych typów zaburzeń osobowości prowadzone będzie w oparciu o model myślenia klinicznego zawarty w amerykańskim systemie diagnostycznym DSM IV, inspirowany przez prace Theodora Millona. Zgodnie z nim zaburzenia w funkcjonowaniu osobowości występują w zasadzie w przypadku wszystkich zaburzeń emocjonalnych. Rozpoznawanie różnych typów osobowości i jej zaburzeń odgrywa ważną rolę w indywidualizowaniu strategii psychoterapeutycznych bardziej dostosowanych do indywidualności pacjentów
- Współczesne koncepcje zaburzeń osobowości
- Osobowość paranoiczna
- Schizoidalne zaburzenia osobowości
- Schizotypowe zaburzenia osobowości
- Histrioniczne zaburzenia osobowości
- Osobowość narcystyczna
- Antyspołeczne zaburzenia osobowości
- Osobowość typu borderline
- Osobowość unikowa
- Osobowość zależna
- Obsesyjno-kompulsywne zaburzenia osobowości
- Osobowość depresyjna
- Osobowość bierno-agresywna
- Osobowość negatywistyczna
Proces uczenia będzie oparty na lekturach, filmowych prezentacjach 14 zaburzeń osobowości i dyskusjach seminaryjnych - znajomość lektur będzie sprawdzana przy pomocy pisemnych sprawdzianów. Lektura podstawowa;
T.Millon, R.Davis. ZABURZENIA OSOBOWOŚCI WE WSPÓŁCZESNYM ŚWIECIE. 2004. IPZ.
A.Beck.,A.Freeman, D.Davis. TERAPIA POZNAWCZA ZABURZEŃ OSOBOWOŚĆI. 2004. WUJ
- Medyczne aspekty zaburzeń i terapii
- Biologiczne podstawy funkcjonowania psychologicznego
- Chemiczne i psychologiczne modyfikowanie funkcjonowania mózgu
- Rozpoznawanie zaburzeń somatycznych wzbudzających objawy psychiczne
- Wiedza o metodach farmakoterapii i najczęściej stosowanych lekach psychotropowych
- Poszukiwanie integracji psychoterapii i farmakoterapii
B. POZNAWANIE I ROZUMIENIE PACJENTA I PRZEBIEGU PSYCHOTERAPII
- Poznawanie w celu pomagania - STUDIUM OSOBY W PROCESIE PSYCHOTERAPII
Ćwiczenie umiejętności systematycznego zbierania i opracowywania informacji o osobie korzystającej z pomocy, w celu pogłębienia zrozumienia jej sposobu życia, jej problemów oraz poszukiwania wyjaśnienia mechanizmów przyczynowych oraz ich genezy. Opracowywanie Studium Osoby dla klienta korzystającego z pomocy psychoterapeutycznej udzielanej przez studenta :
- WSTEPNA ORIENTACJA I ANALIZA
- wstępna orientacja w stanie i w sytuacji klienta
- Analiza sposobu życia klienta
- Rozpoznawanie problemów osobistych i zaburzeń
- OPRACOWANIE HIPOTEZ WYJASNIAJĄCYCH PROBLEMY I ZABURZENIA
- Określanie roli czynników nie psychologicznych
- Czynniki środowiskowe
- Właściwości i stan organizmu
- Określanie czynników psychologicznych
- DYSFUNKCJONALNE SCHEMATY OSOBISTE
- Deficyty umiejętności intrapersonalnych i interpersonalnych
- Inne czynniki – stan świadomości, konflikty dążeń i potrzeb, mechanizmy obronne,
- OKREŚLANIE GENEZY CZYNNIKÓW PSYCHOLOGICZNYCH
- Geneza schematów osobistych istotnych dla zrozumienia psychologicznych przyczyn problemów
- Rozpoznanie okoliczności poprzedzających nasilenie problemów
- Poznawanie procesu i planowanie w przebiegu psychoterapii
STUDIUM PROCESU PSYCHOTERAPII- ćwiczenie umiejętności systematycznego
- zbierania i opracowywania informacji o treści i przebiegu spotkań terapeutycznych,
- zbierania i opracowywania informacji o doświadczeniach uzyskiwanych przez klienta w czasie spotkań
- poszukiwania wyjaśnienia mechanizmów przyczynowych i ich genezy
- zbierania i opracowywania informacji o treści doświadczania spotkań i relacji przez terapeutę
- opis i analizowania przebiegu kolejnych etapów pracy psychoterapeutycznej
DIAGNOZA I PLANOWANIE POSTĘPOWANIA TERAPEUTYCZNEGO
- określanie celów i kierunków pracy terapeutycznej
- wybór i przygotowywanie strategii postępowania
- integrowanie strategii i metod
- przewidywanie i rozpoznawanie przeszkód
- ocena przebiegu i efektów
PRACA DYPLOMOWA – kliniczne studium procesu przeprowadzonej psychoterapii
C. KOMUNIKACJA TERAPEUTYCZNA I BUDOWANIE RELACJI
- WARSZTATY TERAPEUTYCZNE - Podstawowe umiejętności komunikacji terapeutycznej
Uczestnicy będą poznawać i ćwiczyć uniwersalne umiejętności profesjonalnej pomocy psychoterapeutycznej oparte na osobistych zdolnościach terapeuty do tworzenia pomocnej relacji terapeutycznej oraz na podstawowych umiejętnościach komunikacji terapeutycznej.
- Praca nad rozpoznawaniem i rozwijaniem tzw. „triady Rogersa”, czyli zdolności do
- Empatycznego rozumienia i komunikowania
- Akceptacji pacjenta i niezaborczej życzliwości
- Autentyczności w kontaktach i zaangażowania
- Rozumienie i ćwiczenie podstawowych zachowań komunikacyjnych terapeuty
- trenowanie umiejętności prowadzenia rozmowy rozwijającej relację terapeutyczną i pogłębiającej zrozumienie siebie przez klienta
Rozwijanie specyficznych umiejętności
- umiejętności stosowania interwencji poznawczych i behawioralnych
- umiejętności pracy z wyobrażeniami i fantazjami
- umiejętności prowadzenia pracy terapeutycznej skoncentrowanej na procesie doświadczania
- umiejętności prowadzenia spotkania grupowego.
D. GŁÓWNE SYSTEMY PSYCHOTERAPII I POSZUKIWANIE INTEGRACJI
- Wprowadzenie do głównych systemów psychoterapii.
Szkolenie koncentrować się będzie na zapoznaniu się z panoramą szkół i podejść psychoterapeutycznych. W oparciu o tę wiedzę studenci pod koniec szkolenia zostaną przygotowani do dokonania analizy porównawczej głównych nurtów myślenia o psychoterapii. Pogłębienie tej wiedzy dokonywać się będzie poprzez koncentrację na wybranych elementach aspektach procesu psychoterapii z uwzględnieniem czynników leczących w różnych podejściach.
- Terapie psychoanalityczne i psychodynamiczne
- Terapie egzystencjalne
- Terapia skoncentrowana na osobie
- Terapia Gestalt i podejścia skoncentrowane na doświadczaniu
- Terapie interpersonalne
- Terapie behawioralno-poznawcze
- Terapie systemowe
- Terapie konstruktywistyczne
- Perspektywy i wyzwania
- Poszukiwanie integracji różnych podejść psychoterapeutycznych
W sposób pogłębiony studenci będą się zapoznawać z teorią i praktyką takich podejść jak
- Psychoterapia skoncentrowana na osobie wg. Carla Rogersa
- Terapia multimodalna Arnolda Lazarusa
- Integracyjne podejście behawioralno-poznawcze (wg. Aarona Becka i Donalda Meichenbauma)
- Terapia schematów osobistych (wg.Jeffreya Younga)
- Terapia skoncentrowana na doświadczaniu (wg.Leslie Greenberga)
- Podejście egzystencjalne (wg. Irvina Yaloma)
- Integracyjny model 7 ścieżek psychoterapeutycznych
- Uzdrawiająca relacja terapeutyczna
- Eksploracja doświadczeń
- Modyfikacje poznawcze i behawioralne
- Dramatyzacje wyobrażeniowe i ekspresyjne
- Uzyskiwanie wglądu i zrozumienia siebie
- Rekonstrukcja narracji osobistych
- Wspieranie zmian sposobu życia przez pacjenta
Proces uczenia będzie oparty na lekturach, studiach przypadków i dyskusjach seminaryjnych, oraz analizach filmowych zapisów sesji terapii prowadzonej przez przedstawicieli głównych podejść terapeutycznych. Znajomość lektur będzie sprawdzana przy pomocy pisemnych sprawdzianów
Literatura podstawowa;
- J.O.Prochaska, J.C.Norcross. SYSTEMY PSYCHOTERAPII– analiza transteoretyczna.2006.
- J .Mellibruda. SIEDEM ŚCIEŻEK INTEGRACJI PSYCHOTERAPII – ślady dziecięcych traum i toksycznych relacji jako wyzwanie. 2011.Warszawa.IPZ.
- C.Czabała. CZYNNIKI LECZĄCE W PSYCHOTERAPII. 2005.PWN.
- PSYCHOTERAPIA – TEORIA pod red. L.Grzesiuk.2005. Eneteia.
- L.Greenberg, J.Watson.- PSYCHOTERAPIA SKONCENTROWANA NA EMOCJACH. 2009. IPZ
- PSYCHOTERAPIA INTEGRACYJNA. Studia przypadków pod red. G.Stricker, J.Gold. 2010. IPZ
- J .Mellibruda. – TEORIA I PRAKTYKA TERAPII GESTALT. 2010. IPZ
- E,Rafaeli, D.Bernstein, J.Young. PSYCHOTERAPIA SKONCENTROWANA NA SCHEMATACH.2011.IPZ
- M.Cooper. - EFEKTYWNOŚĆ PSYCHOTERAPII. Wyniki badań i praktyka kliniczna.2010.IPZ
E. METODY I STRATEGIE TERAPEUTYCZNE ORAZ STYL PRACY WYBITNYCH PSYCHOTERAPEUTÓW
- Strategie i procedury tematyczne w psychoterapii
W ramach cyklu seminariów warsztatowych uczestnicy poznają strategie pracy psychoterapeutycznej oraz procedury specyficzne dla;
- podejścia poznawczo-behawioralnego CBT- J.Persons, J.Davidson, M.Tomkins, J.Beck
- podejścia behawioralnego w pracy z zaburzeniami lękowymi – atakami paniki i zaburzeniami obsesyjno-kompulsywnymi- D.Clark, A.Turner
- podejścia integracyjnego w pracy z zaburzeniami lękowymi- L.Greenberg, B.Wolfe
- procedury i eksperymenty gestaltowskie
- Strategie i procedury pracy z lękiem i z depresją
- Strategie i procedury pracy z gniewem -
- strategia i procedury pracy z autodestrukcją – praca z Okrutnym Krytykiem Wewnętrznym
- Strategie pracy nad śladami traumatycznych doświadczeń i toksycznych relacji w dzieciństwie
- Umiejętności i strategie pracy z grupami
- Umiejętności i strategie pracy z parami
- Procedury pracy z wyobraźnią i kierowana fantazją
- Strategie pracy z destrukcyjnymi schematami osobistymi
- Strategie i procedury pracy z zaburzeniami odżywiania
- Rekomendacje do pracy z osobami uzależnionymi
- Metodyka pracy w podejściu skoncentrowanym na rozwiązaniu
- Rozmowa psychoanalityczna – dr Ewa Kobylińska z Frankfurckiego Instytutu Psychoanalitycznego
- Warsztaty mistrzów- prezentacje i analizy sesji wybitnych psychoterapeutów.
Uczenie się profesjonalnej psychoterapii obejmuje także poszukiwanie osobistego stylu wykonywania tej pracy. Wymaga to połączenia kilku nurtów szkolenia i rozwoju zawodowego. Jednym z nich jest poznawanie tych terapeutów, którzy osiągnęli już wysoki stopień zaawansowania profesjonalnego, poznawania ich sposobu myślenia i osobistych doświadczeń oraz obserwowanie ich zachowania w konkretnych kontaktach z klientami. Szkolenie w tym zakresie będzie obejmowało;
- Oglądanie i analizowanie filmów pokazujących pracę psychoterapeutyczną takich terapeutów jak: Carl Rogers, Fritz Perls, Albert Ellis, James Bugental, Perry London, , Nathaniel Raskin, Marvin Goldfried
Arnold Lazarus, , Leslie Greenberg, Donald Meichenbaum, John Norcross, Judith Beck, Ervin i Miriam , Poolster, Paul Wachtel, Michael Yapko, Mary Goulding, John Krumboltz, Stephen Lanton, Milton Erickson, Irvin Yalom, Natalia Rogers, Ernesto Rossi, Stanley Messer, James Masterson, Jeffrey Young ,
- Analizę rekomendacji terapeutycznych zawartych w książce Irvina Yaloma - „DAR TERAPII – list otwarty do nowego pokolenia terapeutów i pacjentów”
- Planowane są także spotkania z polskimi psychoterapeutami;
F. TRENING OSOBISTY I ETYCZNE ASPEKTY PSYCHOTERAPII
- W czasie I roku odbędzie się zgrupowanie treningowej pracy osobistej tworzące okazję do pogłębienia samoświadomości i pracy nad intrapersonalnymi i interpersonalnymi aspektami własnego funkcjonowania.
- W czasie II roku odbędzie się zgrupowanie treningowej pracy osobistej opartej o metodykę Terapii Gestalt i pracy skoncentrowanej na doświadczaniu
- W czasie II roku kolejne sesje będą poświecone treningowi prowadzeniu sesji grupowych i analizie dynamiki grupowej oraz rozpoczęte będzie uczestnictwo w spotkaniach Grupy Balinta poświęconych analizie osobistych aspektów funkcjonowania w relacji terapeuta-klient
- W czasie III roku każdy z uczestników poprowadzi cykl 7 spotkań pomocy indywidualnej z wybraną osoba z innej grupy warsztatowej (pomiędzy spotkaniami będzie korzystał z konsultacji superwizyjnych) a następnie będzie miał okazje być klientem przez kolejne 7 sesji indywidualnych. Praca osobista przewidziana jest również w czasie warsztatów poświęconych pracy z autodestrukcją, z narracjami osobistymi i wyobrażeniami .
- Uczestnicy szkolenia, którzy nie korzystali jeszcze z indywidualnych sesji psychoterapii treningowej lub klinicznej są zachęcani/zobowiązywani do uzyskania takich doświadczeń w okresie szkolenia (poza programem)
- Rozwój zawodowy psychoterapeuty wymaga nie tylko uczestnictwa w szkoleniach i własnej psychoterapii i superwizji, które przygotowują do tego co najważniejsze – do uczenia się z osobistych doświadczeń uzyskiwanych w kontaktach z klientami przez cały okres wykonywania zawodu. Wspomaganie tego procesu to między innymi wdrażanie studentów do różnych form samopoznania oraz dokonywania refleksji dotyczących własnych doświadczeń. Studenci będą otrzymywali różnorodne okazje w trakcie wybranych elementów pracy warsztatowej do uzyskiwania, zapisywania i analizowania własnych doświadczeń, sytuacji, snów, fantazji, lektur itp. – będą się uczyć prowadzenia NOR (notatek obserwacyjno-refleksyjnych).
- Seminarium na temat etycznych aspektów psychoterapii oraz roli wartości w procesie pomagania. W ramach zajęć uczestnicy będą zapoznawali się zapisami Kodeksu Etycznego Psychologa, Zasad Etycznych Psychoterapeuty PTP, Ethical Guidelines of The European Association for Psychotherapy oraz specyfiką dylematów etycznych związanych z różnymi typami sytuacji występujących w psychoterapii.
G. SUPERWIZJA KLINICZNA.
Superwizja własnej pracy terapeutycznej studentów stanowi jeden z podstawowych elementów szkolenia w kolejnych latach. W czasie każdej sesji odbywają się spotkania superwizyjne – superwizja indywidualna w małych grupach, prowadzone przez certyfikowanych superwizorów psychoterapii. Prezentacja kolejnych sesji psychoterapii przez studentów i analiza własnych kontaktów z klientami będzie obejmowała również korzystanie z zapisów audio i video dotyczące pracy z klientami oraz szkoleniowych scenek. Po każdym spotkaniu terapeutycznym z klientem student wypełnia arkusze analizy sesji i korzystając z nich przygotowuje się do spotkań superwizyjnych. W czasie II, III i IV roku każdy z uczestników przedstawi nagranie video prowadzonej przez siebie sesji psychoterapeutycznej.
H. STAŻ PRAKTYCZNY
Każdy ze studentów w swoim miejscu zamieszkania jest zobowiązany prowadzić systematyczne (cotygodniowe) spotkania indywidualne z kilkoma klientami oraz je dokumentować. Ze względu na duże różnice indywidualne między studentami w zakresie ich miejsc pracy i dotychczasowych doświadczeń klinicznych, mogą być tworzone indywidualne ścieżki szkolenia klinicznego. Dla części studentów po zaliczeniu II roku są tworzone warunki do prowadzenia indywidualnych klientów w ośrodku psychoterapeutycznym IPZ w ramach dodatkowego programu klinicznego (który nie jest objęty programem studiów podyplomowych), Istnieje także dodatkowa możliwość (nie objęta programem studiów podyplomowych) uczestniczenia w sesjach grupowych stacjonarnych oraz pracy jako koterapeuta/kotrener w grupach treningów psychologicznych, prowadzonych przez pracowników Instytutu Psychologii Zdrowia.
ZASADY OGÓLNE SZKOLENIA
- Zaliczanie szkolenia
- Oczekuje się obecności na wszystkich sesjach i wykonywania zadań domowych-nieobecność na więcej niż dwu sesjach uniemożliwia zaliczenie roku. Obecność na sesjach treningowych, sesjach dynamiki grupowej oraz sesjach 7 KROKÓW jest niezbędna dla zaliczenia roku.
- W przypadku nieobecności na większej ilości sesji niż jedna, konieczne jest uzgodnienie indywidualnego trybu odrobienia zaległości
- Sprawdzanie wiedzy z zakresu tych nurtów szkolenia które są oparte na lekturach dokonuje się na podstawie zaliczania sprawdzianów wiedzy . Dotyczy to przede wszystkim takich tematów jak;
- Zespoły zaburzeń klinicznych
- Zaburzenia osobowości
- Klasyczne i współczesne teorie osobowości
- Systemy psychoterapii
- Wybrane elementy wiedzy medycznej
- Zaliczenie domowych zadań praktycznych i wdrażania wybranych procedur dokonuje się na podstawie opracowania pisemnego
- Dla studentów, którzy nie ukończyli studiów psychologicznych przygotowane będą indywidualne programy lektur uzupełniające wiedzę z zakresu psychologii klinicznej
- Warunkiem zaliczenia kolejnych lat jest; obecność na sesjach, zaliczanie sprawdzianów oraz systematyczne przedstawianie indywidualnej pracy z klientami na spotkaniach superwizyjnych oraz nagrań video własnych sesji terapeutycznych w czasie kolejnych lat (2, 3 i 4)
- Warunkiem uzyskania dyplomu jest zaliczenie wszystkich lat oraz napisanie i uzyskanie akceptacji pracy dyplomowej, zawierającej opis i analizę przebiegu pracy terapeutycznej z klientem, która była przedmiotem superwizji i trwała nie krócej niż 24 sesje.
- Koszty studiów.
- Opłaty za szkolenie podyplomowe wnoszone przez studentów są bezzwrotne (tzn. Szkoła nie zwraca części pieniędzy w przypadku zrezygnowania przez studenta z uczestnictwa w całości lub w części zaplanowanych sesji).
- Osoby korzystające z rozłożenia opłaty na raty są zobowiązane do uregulowania całej należności w ustalonych terminach
- W ramach opłaty wniesione przez studenta Szkoła zobowiązuje się do realizacji zajęć dydaktycznych w trakcie kolejnych sesji wg załączonego harmonogramu, przeprowadzenia w trybie zwyczajnym sprawdzianów wiedzy i oceny prac domowych oraz do przekazania zbioru materiałów pomocniczych.
- Opłata za studia nie obejmuje kosztów ewentualnej indywidualnej psychoterapii studentów i staży klinicznych
- Staże kliniczne dla wybranych osób odbywane w oparciu o indywidualne uzgodnienia w ośrodku terapeutycznym Instytutu Psychologii Zdrowia –
- Zadania i obowiązki studenta.
- Czynny udział we wszystkich zajęciach i zaliczanie sprawdzianów
- Wykonywanie prac domowych
- Prowadzenie pracy terapeutycznej z własnymi pacjentami i omawianie jej w trakcie superwizji
- Przestrzeganie zasad etycznych psychoterapii oraz utrzymywanie poufności informacji osobistych dotyczących innych uczestników szkolenia.
Regulamin
PROFESJONALNEJ SZKOŁY PSYCHOTERAPII
- Profesjonalna Szkoła Psychoterapii , zwana dalej PSP prowadzi szkolenie podyplomowe stanowiące część integracyjnego programu szkolenia psychoterapeutów akredytowanego przez Naukową Sekcje Psychoterapii Polskiego Towarzystwa Psychiatrycznego , przez Polskie Towarzystwa Psychologiczne oraz przez Polskie Stowarzyszenie Psychoterapii Integracyjnej
- Szkolenie w PSP prowadzone jest przez INSTYTUT PSYCHOLOGII ZDROWIA Polskiego Towarzystwa Psychologicznego
- Warunki zakwalifikowania się do szkolenia
- ukończone studia wyższe potwierdzone tytułem magistra psychologii lub innej dziedziny mającej zastosowanie w pomocy psychologicznej i ochronie zdrowia lub dyplomem lekarza medycyny
- możliwość prowadzenia w czasie szkolenia pracy psychoterapeutycznej z klientami
- odbycie wstępnej rozmowy kwalifikacyjnej której wynik ostatecznie decyduje o przyjęciu do PSP.
- Podstawowy zespół wykładowców i superwizorów PSP obejmuje osoby które posiadają certyfikaty superwizorów i psychoterapeutów PTP.
- Szkolenie w PSP obejmuje 4 lata , składa się z :
- I rok z 11 sesji weekendowych (od piątku do niedzieli, w tym trening osobisty od czwartku do niedzieli)
- II rok z 9 sesji (od piątku do niedzieli, w tym III i V sesja od czwartku do niedzieli)
- III rok z 9 sesji(od piątku do niedzieli, w tym IV i V sesja od czwartku do niedzieli)
- IV rok ze 5 sesji( II i III od czwartku do niedzieli, IV sesja od soboty do niedzieli).
- Absolwenci PSP otrzymują świadectwo i dyplom ukończenia szkolenia podyplomowego
- Warunki uzyskania dyplomu ukończenia PSP:
- uczestnictwo we wszystkich sesjach szkolenia. Usprawiedliwienie ewentualnych nieobecności może się odbyć tylko zgodnie z zasadami szczegółowymi dla każdego roku podanymi w punkcie 8.
- aktywny udział w 150 godzinach superwizji. W przypadku nieobecności na superwizji w ramach sesji, student jest zobowiązany do odrobienia brakujących godzin superwizji u certyfikowanego superwizora PTP . Koszt tej dodatkowej superwizji nie jest objęty opłatą za studia podyplomowe PSP
- przestrzeganie „Zasad Ogólnych” PSP otrzymanych na pierwszej sesji I roku
- zaliczenie wszystkich zadań edukacyjnych zgodnie z zasadami szczegółowymi dla każdego roku podanymi w punkcie 9
- zaliczenie egzaminu końcowego złożonego z dwóch części : dyplomowej pracy pisemnej i egzaminu teoretycznego
- utrzymywania właściwej dla psychoterapeuty postawy etycznej i przestrzegania zasad kodeksu etycznego psychoterapeuty
- prowadzenie w okresie szkolenia pracy psychoterapeutycznej i poddawanie jej superwizji, co najmniej z kilkoma klientami
- uregulowanie wszystkich zobowiązań finansowych związanych ze szkoleniem w PSP.
- Zasady szczegółowe zaliczania poszczególnych lat szkolenia dotyczące nieobecności:
- w uzasadnionych przypadkach student może uzyskać zgodę dyrektora na zaliczenie nieobecności na
- dwóch sesji na I, II i III roku szkolenia poprzez wykonanie zadań dydaktycznych określonych przez zespół dydaktyczny PSP
- jednej sesji na IV roku szkolenia przez wykonanie zadań dydaktycznych określonych przez zespół dydaktyczny PSP
- nieobecność na więcej niż dwóch sesjach w czasie I, II i III roku lub więcej niż na jednej sesji na IV roku wymaga powtórzenia całego roku szkolenia
- Zasady szczegółowe zaliczania poszczególnych lat szkolenia dotyczące zadań dydaktycznych:
- warunkiem zaliczenia I roku (oprócz warunków wymienionych we wcześniejszych punktach) jest
- aktywne uczestniczenie w zajęciach
- napisanie Studium Osoby i oddanie najpóźniej na VIII sesję
- przeprowadzenie i opisanie sesji poznawczej z pacjentem , oddanie najpóźniej na sesję IX
- zaliczenie wszystkich sprawdzianów, w przypadku niezaliczenia student powinien uzgodnić sposób poprawy
- przedstawienie w czasie superwizji co najmniej dwóch klientów
- warunkiem zaliczenia II roku (oprócz warunków wymienionych we wcześniejszych punktach) jest
- aktywne uczestniczenie w zajęciach
- aktywny obowiązkowy udział w sesjach poświęconych pracy na procesie w grupie, nieobecność na którejś z tych sesji powoduje niezaliczenie roku z powodu braku możliwości odrobienia tego tematu w innej formie
- aktywny obowiązkowy udział w treningu Gestalt, nieobecność na którejś z tych sesji powoduje niezaliczenie roku z powodu braku możliwości odrobienia tego tematu w innej formie
- napisanie drugiego Studium Osoby i oddanie najpóźniej na VII sesji
- nagranie na DVD rozmowy terapeutycznej z pacjentem i przedstawienie w grupie na VI sesję
- zaliczenie wszystkich sprawdzianów, w przypadku niezaliczenia student powinien uzgodnić sposób poprawy
- przedstawienie w czasie superwizji co najmniej dwóch klientów
- warunkiem zaliczenia III roku (oprócz warunków wymienionych we wcześniejszych punktach) jest
- aktywne uczestniczenie w zajęciach
- aktywny obowiązkowy udział w sesjach poświęconych pracy indywidualnej W 7 KROKACH , nieobecność na którejś z tych sesji powoduje niezaliczenie roku z powodu braku możliwości odrobienia tego tematu w innej formie
- zaliczenie wszystkich sprawdzianów, w przypadku niezaliczenia student powinien uzgodnić sposób poprawy
- przedstawienie w czasie superwizji co najmniej czterech klientów
- nagranie na DVD rozmowy terapeutycznej z pacjentem i przedstawienie w grupie na VI sesji
- napisanie pracy dyplomowej i oddanie na IX sesji
- warunkiem zaliczenia IV roku (oprócz warunków wymienionych we wcześniejszych punktach) jest
- aktywne uczestniczenie w zajęciach
- zaliczenie wszystkich sprawdzianów, w przypadku niezaliczenia student powinien uzgodnić sposób poprawy
- przedstawienie w czasie superwizji co najmniej dwóch klientów
- nagranie na DVD rozmowy terapeutycznej z pacjentem i przedstawienie w grupie na II sesji
- zaliczenie pracy dyplomowej.
- W przypadku niezaliczenia pracy dyplomowej i egzaminu końcowego student ma prawo do zdawania egzaminu komisyjnego i napisania nowej pracy nie później jednak niż w ciągu dwóch lat od ukończenia IV roku PSP.
- W uzasadnionych przypadkach student ma możliwość wzięcia urlopu i po jego skończeniu , dalej kontynuować naukę. W uzasadnionych przypadkach student ma możliwość powtarzania roku.
- W przypadkach uzasadnionych podejrzeniem dotyczącym wystąpienia u studenta poważnych zaburzeń zdrowia psychicznego, mogących mieć negatywny wpływ na jego pracę terapeutyczną, dyrektor IPZ w porozumieniu z zespołem dydaktycznym, może podjąć decyzję o zawieszeniu normalnego trybu przyznawania dyplomu .
- W przypadkach niewymienionych w Regulaminie ostateczne decyzje podejmuje dyrektor PSP po zasięgnięciu opinii zespołu dydaktycznego.
|
